Η αγάπη μόνο δε φτάνει!

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν μελετητές του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστήμιου. Για την εκπόνηση της εργασίας τους με τίτλο "What's Love Got To Do With It?", παρακολούθησαν τη ζωή 2,500 ζευγαριών (παντρεμένων ή που συζούσαν) από το 2001 μέχρι το 2007 και κατέληξαν σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα σχετικά με τους παράγοντες που καθορίζουν το αν ένα ζευγάρι θα μείνει μαζί ή όχι!

Φαίνεται λοιπόν οτι η αγάπη απο μόνη της δεν αρκεί για να κρατήσει μια σχέση και να "ζήσουν αυτοί καλά και μεις καλύτερα" όπως γίνεται στα παραμύθια. Οι παράγοντες πολλοί και καθοριστικοί, μερικοί από αυτούς είναι -ενδεικτικά- οι εξης:

- Ζευγάρια στα οποία ο άντρας περνάει τη σύζυγό του >9 χρόνια, έχουν περισσότερες πιθανότητες να χωρίσουν από αυτά στα οποία και οι δυο είναι στην ίδια ηλικία.

- Άντρες οι οποίοι παντρεύονται πριν απο τα 25, έχουν περισσότερες πιθανότητες να τερματίσουν τη σχέση τους συγκρινόμενοι με αυτούς που δεσμεύονται σε μεγαλύτερη ηλικία.

- Το 20% των γάμων στους οποίους υπάρχουν παιδιά από προηγούμενες σχέσεις καταλήγουν σε διαζύγιο.

- Το 90% των ζευγαριών που πραγματοποιούν δεύτερο ή τρίτο γάμο, στο τέλος χωρίζουν.

- Εάν η γυναίκα έχει μεγαλύτερη επιθυμία από το σύντροφό της να κάνουν παιδιά, τότε η σχέση τους έχει πολλές πιθανότητες να μην πετύχει.

- Τα παιδιά των χωρισμένων γονέων έχουν 7% περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν σε διαζύγιο σε σχέση τα παιδιά που προέρχονται απο οικογένειες με μεγαλύτερη σταθερότητα.

- Το κάπνισμα θεωρήθηκε ως παράγοντας που οδηγεί τις σχέσεις σε αποτυχία.

- Τα χρήματα είναι επίσης σημαντικός παράγοντας. Το 16% των φτωχών ζευγαριών οδηγούνται σε διαζύγιο. Αντίθετα, μόνο το 9% των πλούσιων ζευγαριών θα ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους.

Οι παράγοντες οι οποίοι -όπως διαπιστώθηκε- δεν επηρεάζουν την ευτυχή έκβαση ενός γάμου είναι:

- Το πόσα παιδιά έχει ένα ζευγάρι.

- Το αν η γυναίκα εργάζεται ή όχι.

- Το πόσα χρόνια δουλεύει ένα ζευγάρι.

Κατά τη ταπεινή μου γνώμη, μεγάλο ρόλο παίζουν η ωριμότητα του χαρακτήρα, οι συνειδητές επιλογές, η θέση των γονέων όσον αφορά το "χώρο" του ζευγαριού και η παρεμβατικότητά τους, η έλλειψη ανταγωνισμού και ο σεβασμός.

πηγή http://xalllara.blogspot.com/2009/07/blog-post_16.html

Οδηγός για φωτοβολταϊκά στις στέγες

Της Μανταλένα Πίου

Ωθηση στην τοποθέτηση φωτοβολταικών πάνελ στα σπίτια, με το φιλόδοξο στόχο ως το τέλη του 2010 να έχουν εγκατασταθεί από πολίτες γύρω στα 400 MW «ηλιακής» ενέργειας επιχειρεί να δώσει το υπουργείο Ανάπτυξης, με το νέο πρόγραμμα για τα «φωτοβολταικά στις στέγες».

Οι απλές διαδικασίες εγκατάστασης και τα 55 λεπτά που θα παίρνει από τη ΔΕΗ ο ιδιοκτήτης του φωτοβολταικού για κάθε «ηλιακή» κιλοβατώρα που θα εγχύει στο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας, έναντι των περίπου 11 λεπτών/kwh που πληρώνει σήμερα στη ΔΕΗ για το ρεύμα που καταναλώνει είναι τα δύο μεγάλα ατού του νέου προγράμματος. Η δυνατότητα εγκατάστασης των φωτοβολταικών δεν περιορίζεται μόνον στις ταράτσες και τις στέγες των σπιτιών -υπάρχουν φωτοβολταϊκά που εγκαθίστανται και στις κεραμοσκεπές- αλλά καλύπτουν και οικόπεδα εκτός σχεδίου, δίνοντας λύσεις για εκμετάλλευση ακόμα και για μη άρτια και μη οικοδομήσιμα οικόπεδα.

Το βασικό πρόβλημα παραμένει: Είναι το μεγάλο κόστος εγκατάστασης του φωτοβολταϊκού και η σχετικά χαμηλή απόδοση, τουλάχιστον με τα μέχρι σήμερα τεχνολογία.

Τα συναρμόδια υπουργεία αποφάσισαν να μην επιδοτήσουν την εγκατάσταση, ούτε να δώσουν φορολογικά κίνητρα, αφήνοντας ως μόνο ουσιαστικό κίνητρο τα 55 λεπτά/kwh που είναι εγγυημένο έσοδο ως το 2012. Παρότι η τεχνολογία εξελίσσεται και οι τιμές τους διεθνώς υποχωρούν, το ίδιο το υπουργείο Ανάπτυξης εκτιμά ότι το κόστος εγκατάστασης και σύνδεσης με τη ΔΕΗ ενός φωτοβολταϊκού πάνελ ισχύος 1 kwh μπορεί να φθάσει στα 6.500 ευρώ, εκ των οποίων μάξιμουμ 5.000 ευρώ το πάνελ, 500-1.000 ευρώ αμοιβή για την τεχνική εταιρεία που θα εκπονήσει το μονογραμμικό ηλεκτρολογικό σχέδιο, τα τεχνικά φυλλάδια, θα κάνει την αίτηση στη ΔΕΗ και τη τεχνική μελέτη, καθώς και 300-500 ευρώ για τη σύνδεση με τη ΔΕΗ και τα έργα που θα χρειαστεί να κάνει η επιχείρηση.

Ποιους αφορά το πρόγραμμα
Το πρόγραμμα αφορά σε εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών ως 10 kW στις ταράτσες, σε μονοκατοικίες ή πολυκατοικίες, από ιδιώτες ή από μικρές επιχειρήσεις (με προσωπικό ως 10 άτομα και τζίρο ως 2 εκατ. ευρώ), με την προϋπόθεση όμως ότι η εγκατάσταση γίνεται σε περιοχή, που καλύπτεται από το διασυνδεδεμένο ηλεκτρικό δίκτυο. Στα υπέρ είναι ότι δεν απαιτούνται άδειες από το υπουργείο Ανάπτυξης ή το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ, ούτε δημιουργούνται φορολογικές υποχρεώσεις όπως πχ έναρξη εργασιών, ΦΠΑ ή φορολογία εισοδήματος, όπως προέβλεπαν παλαιότερες διατάξεις.

Θα απαιτείται όμως έγκριση εργασιών μικρής κλίμακας από την Πολεοδομία, καθώς και ορισμένες, αρκετά δαπανηρές εργασίες, για τη σύνδεση του φωτοβολταικού με τη ΔΕΗ. Απαραίτητη προυπόθεση είναι επίσης η τοποθέτηση ηλιακού θερμοσίφωνα. Ο καταναλωτής-παραγω-γός θα πρέπει να υπογράψει σύμβαση με τη ΔΕΗ.

Η διάρκεια της σύμβασης είναι 25 χρόνια, αφορά στην πώληση της περισσευούμενης ενέργειας στην τιμή των 55 λεπτών/kwh ως το 2012. Κατόπιν η τιμή αποκλιμακώνεται 5% ετησίως ως το 2019. Τα 10 βήματα (διαδικασίες) που χρειάζεται να κάνει ο καταναλωτής προκειμένου να εγκαταστήσει ένα φωτοβολταϊκό, υπολογίζεται ότι μπορούν να ολοκληρωθούν σε διάστημα 70 ημερών. Στις πολυκατοικίες, για την εγκατάσταση ενός Φ/Β από έναν ιδιοκτήτη προαπατείται ομόφωνη έγκριση από τη γενική συνέλευση. Το ίδιο απαιτείται για την εγκατάσταση «κοινού» φωτοβολταϊκού στην ταράτσα της πολυκατοικίας, που θα ανήκει σε όλους τους ιδιοκτήτες.

Παραγωγή

Ένα φωτοβολταϊκό ισχύος 1 Kw έχει μέγιστη ετήσια παραγωγή 1.300 kWh, που καλύπτει όμως μόνον το 1/5- 1/3 των αναγκών σε ρεύμα ενός μέσου νοικοκυριού 4 ατόμων σε σπίτι 100 τετραγωνικών, καθώς η μέση κατανάλωση υπολογίζεται σε 5.000-7.000 kWh ετησίως.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως για τις ανάγκες του μέσου νοικοκυριού πρέπει να τοποθετηθεί εγκατάσταση τουλάχιστον 5 kW, που κοστίζει 25.000 ευρώ (μόνον τα πάνελ) και καταλαμβάνει 80 τ.μ ταράτσας. Θεωρητικά το μάξιμουμ που μπορεί να αποδώσει σε έσοδα ένα Φ/Β ισχύος 1 KW με τιμή πώλησης τα 55 λεπτά/KWh είναι 750 ευρώ/ετησίως.

Όμως η ΔΕΗ θα αγοράζει και θα πιστώνει στον καταναλωτή-παραγωγό την περίσσεια του ηλεκτρικού ρεύματος που θα παίρνει, δηλαδή τη διαφορά ανάμεσα στην παραγόμενη και την καταναλισκόμενη ενέργεια. Η διαφορά αυτή είναι που θα πιστώνεται στον δικαιούχο και θα εξοφλείται μέσω λογαριασμού τράπεζας.

Αιγαίο: Μία απεριποίητη πληγή του Ελληνικού κράτους. Ως πότε;

Απο Eύη Βαγιάτη

-Όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο και ασχολήθηκα με το Διεθνές Δίκαιο και ειδικά με όλο αυτό το story Ελλάδα-Τουρκία (δίκαιο θάλασσας) και κατάλαβα τί ακριβώς γίνεται ή μάλλον δε γίνεται, απογοητεύτηκα πλήρως…

Το θέμα μπορεί να λυθεί εάν βρεθεί, απλούστατα, κάποιος που θα χει τα κότσια και τον τσαμπουκά να το κάνει!

«Οι ενέργειες αυτές της Τουρκίας παραβιάζουν κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο και επιβαρύνουν τις προσπάθειες που καταβάλλονται για τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων», δήλωσε η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη μετά τις πρόσφατες παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Ελλάδας από την πλευρά της Τουρκίας…

Τα λόγια της αυτά προκάλεσαν την οργή μου…γιατί; Μα για την κοροϊδία, για το παραμύθι που μας έχουν μάθει να πιπιλάμε σαν καραμέλα τόσα χρόνια… «αχ, αυτοί οι άτιμοι οι Τούρκοι, παραβιάσεις επί παραβιάσεων κλπ., κλπ.»…

Και γιατί δεν κάνει κάτι η Ελλάδα να διασφαλίσει τα όρια του εναέριου χώρου της ή να οριοθετήσει επιτέλους την αιγιαλίτιδα ζώνη της;

Γιατί δεν τίθενται επιτέλους σε εφαρμογή οι διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου;

Υπάρχει κάποιος που μπορεί να δώσει απαντήσεις; …

Αιγιαλίτιδα ζώνη (ή χωρικά ύδατα) είναι η θαλάσσια ζώνη που εκτείνεται πέρα απ’ την ξηρά και απ’ τα εσωτερικά ύδατα και επί της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία.

Όσον αφορά το νομοθετικό καθεστώς που διέπει το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων κατά καιρούς έχουν υιοθετηθεί διάφορες λύσεις.

Εν τέλει σήμερα η Ελλάδα έχει εύρος 6 μιλίων.

Ειδικά για τον προσδιορισμό του εναέριου χώρου υπεράνω της χωρικής θάλασσας, το εύρος της χωρικής θάλασσας ορίζεται στα 10 ναυτικά μίλια.

Η νομοθετική αυτή εικόνα μόνο ορθόδοξη δεν είναι, καθώς δεν νοείται κυριαρχία επί του αέρος χωρίς αντίστοιχη κυριαρχία επί του εδάφους ή της θάλασσας.

Η Τουρκία εμπράκτως από το 1974 αμφισβητεί τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο που υπέρκειται της θαλάσσιας ζώνης μεταξύ των 6 και 10 μιλίων στο Αιγαίο.

Το ανώτατο επιτρεπτό όριο της αιγιαλίτιδας ζώνης καθορίζεται τόσο από το εθιμικό δίκαιο όσο και από το άρθρο 3 Σύμβασης του Δικαίου Θάλασσας και ορίζεται στα 12 μίλια. Η Ελλάδα δικαιούται λοιπόν να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι το ανώτατο αυτό όριο.

Σε περίπτωση μάλιστα επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια, το 64% περίπου του Αιγαίου θα περιέλθει στην ελληνική κυριαρχία.

Από το 1974 που η Ελλάδα εξεδήλωσε την πρόθεσή της να υλοποιήσει τη δυνατότητα που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο για αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μιλίων, η Τουρκία αντιδρά εντόνως χαρακτηρίζοντας την πιθανή επέκταση της ελλαδικής αιγιαλίτιδας ζώνης ως «αιτία πολέμου».

Σημειωτέον δε ότι η απειλή χρήσης βίας αποτελεί διεθνές αδίκημα, σύμφωνα και με τον Χάρτη Η.Ε. Η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφύγει κατά της Τουρκίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας για την απειλή αυτή!

Γιατί δεν το έκανε;;;

Τα επιχειρήματα που προβάλλει η Τουρκία για να στηρίξει την αντίδρασή της στην επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στερούνται νομικής βάσης. Θα αναφέρω κάποια μόνο από αυτά…

Σύμφωνα με τους τούρκικους ισχυρισμούς, η Ελλάδα δεν δικαιούται να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μονομερώς γιατί το Αιγαίο αποτελεί ημίκλειστη θάλασσα και κατά συνέπεια, μια τέτοια ενέργεια θα απαιτούσε την προηγούμενη συγκατάθεση της Τουρκίας ως ομόρου παράκτιου κράτους.

Η ίδια η Τουρκία βέβαια όταν επέκτεινε τη αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ναυτικά μίλια στη Μαύρη Θάλασσα δεν ζήτησε προηγουμένως τη συγκατάθεση των γειτονικών παράκτιων κρατών!

Ένα άλλο νομικοφανές επιχείρημα της Τουρκίας συνιστά το ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12 ν.μ. θα καταστήσει το Αιγαίο μια ελληνική «λίμνη» με αποτέλεσμα να περιορισθεί η ελευθερία της ναυσιπλοΐας και να θιγεί το δικαίωμα της Τουρκίας για πρόσβαση στην ανοικτή θάλασσα με αποτέλεσμα να απειλούνται σοβαρά τα συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή.

Το Δίκαιο Θάλασσας το προέβλεψε και αυτό όμως! Στην αιγιαλίτιδα ζώνη αναγνωρίζεται το δικαίωμα αβλαβούς διέλευσης σε πλοία τρίτων κρατών.

Σε κάθε περίπτωση, οι ρυθμίσεις της Σύμβασης Δικαίου Θάλασσας σχετικά με το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης, την υφαλοκρηπίδα των νησιών και άλλες ανάλογες ρυθμίσεις ευνοϊκές για τις ελληνικές θέσεις, οδήγησαν την Τουρκία στη μη υπογραφή της Σύμβασης Δικαίου Θάλασσας.

Ωστόσο το διεθνές δικαίωμα της Ελλάδας για αιγιαλίτιδα ζώνη 12 ν.μ. θεμελιώνεται και στο εθιμικό δίκαιο!

Όσον αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, η έναρξη της ελληνοτουρκικής διαφοράς σημειώθηκε το 1973 και παραμένει άλυτη ακόμη. Γιατί;;;

Η Ελλάδα εμμένει σε δικαιοδοτική επίλυση της διαφοράς ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου σε αντίθεση με την Τουρκία, η οποία το αποφεύγει συστηματικά.

Αυτό δεν είναι δυνατόν βέβαια να αποτελεί μόνον ελληνικό πρόβλημα. Αποτελεί γενικότερο πρόβλημα της διεθνούς κοινότητας.

Η Τουρκία αποφεύγει τη δικαιοδοτική επίλυση των διαφορών της συστηματικά λόγω της ένδειας των νομικών επιχειρημάτων που εκφράζει σχετικά με τις αξιώσεις που διατυπώνει. Ένδεια, που με τη σειρά της την οδηγεί σε μια πολιτική δημιουργίας κρίσεων και ενδεχομένως θερμού επεισοδίου με την Ελλάδα.

Την ελληνοτουρκική κρίση του 1996 στα Ίμια ποιος την έχει ξεχάσει;

Δεν έχει γραφτεί ο επίλογος ακόμη…

…Γιατί; Διότι η εδαφική διεκδίκηση της Τουρκίας ούτε αποσύρθηκε μα ούτε υποβλήθηκε σε κρίση στο Διεθνές Δικαστήριο.

Τότε μάλιστα στη ρηματική της διακοίνωση η Τουρκία προώθησε και τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών». Τούρκικη εφημερίδα κατονόμασε τις νησίδες Φαρμακονήσι και Αγαθονήσι, που βρίσκονται κοντά στην ασιατική ακτή, ως τμήμα των «γκρίζων ζωνών».

Από τότε, από το 1996 μέχρι σήμερα 2009…ουδεμία αλλαγή!

Οι Τούρκοι παραβιάζουν ανενόχλητοι τον εθνικό μας εναέριο χώρο και τα χωρικά μας ύδατα, οι πολιτικοί κάνουν δηλώσεις περί παραβιάσεως του διεθνούς δικαίου και μόλις πέσουν λίγο οι τόνοι ρίχνουν και την ιδέα της ελληνοτουρκικής βελτίωσης των σχέσεων των δύο χωρών, οι πολίτες βρίζουν τους τούρκους γιατί είναι πολεμοχαρής λαός και ψάχνει αφορμές προκειμένου να ξεστομίσει το … «casus belli» και.. όλα καλά!

Η μόνη βελτίωση που έχει επέλθει είναι όσον αφορά το διαγωνισμό της Eurovision. Δίνουμε απλόχερα στην Τουρκία 12άρια και χαιρόμαστε που η Τουρκία μας ανταμείβει όταν ακούμε το… «12 points go to…Greece»!

Ίσως να χαρακτηριστώ υπερβολική…μα τα πράγματα είναι τόσο απλά και είναι και γραμμένα σε νόμους και διεθνείς συμβάσεις.

Γιατί δε βρέθηκε κανένας έως τώρα από όσους έχουν περάσει απ’ το Υπουργείο Εξωτερικών να δώσει λύση στο ζήτημα; Αλλάζουν οι κυβερνήσεις και τα πρόσωπα και τα προβλήματα παραμένουν εκεί…στο ύψος τους…άλυτα…σαν γρίφοι…

Στο Αιγαίο όμως δεν υπάρχουν αμφιλεγόμενα ζητήματα του διεθνούς δικαίου τα οποία απαιτούν διευκρινίσεις. Υπάρχει μόνο η επιθυμία της Τουρκίας να ανατρέψει πλήρως το ισχύον νομικό καθεστώς!

Ίσως τελικά να είναι γραμμένο στο D.N.A. του έλληνα το… «έλα, μωρέ, εγώ θα βγάλω το φίδι απ’ την τρύπα;»

Δεν έχει όμως μάλλον καταλάβει πως κι ο ίδιος ζει σε μια τρύπα…μαύρη…κατάμαυρη…γιατί τη σκιάζει το παρελθόν…ως πότε;;;