Ένα χρόνο το περισσότερο ..?

Έρωτας ή αγάπη? Πόσες φορές ερωτευόμαστε και πόσες φορές αγαπάμε? Ποια η διαφορά ανάμεσα τους και ποιες οι συνέπειες τους? Ποιο απ τα δυο κρατάει για πάντα και τι παίρνει μαζί του ο χρόνος στο σκοτεινό παρελθόν? Τόσα τραγούδια για ανεκπλήρωτες αγάπες και καταστροφικούς έρωτες δε μπορεί.. για κάπου γράφτηκαν…

Η διαφορά ανάμεσα σε μια αγάπη και έναν έρωτα είναι ότι η πρώτη μπορεί να σε λυτρώσει ενώ ο δεύτερος να σε στοιχειώσει. Το κοινό ανάμεσα τους είναι ότι όταν και τα δυο σου συμβούν πρώτη φορά δε τα ξεχνάς ποτέ.. και η αλήθεια είναι ότι πρώτη αγάπη και πρώτος έρωτας πάνε μαζί για να σε κάνουν να πονέσεις ακόμα περισσότερο όταν σ’ αφήσουν ταυτόχρονα ..

Τι είναι αυτό που κάνει εκείνο το αγόρι ή εκείνο το κορίτσι να μη μεγαλώσουν ποτέ στην ασπρόμαυρη φωτογραφία του μυαλού μας? Είναι η στιγμή που στο προαύλιο ενός σχολείου, στο σοκάκι κάποιου νησιού, κοίταξες εκείνον και εκείνος κοίταξε εσένα. Είναι η στιγμή που έσφιξες το χέρι της φίλης σου όταν σε πλησίαζε και μέτρησες τα βήματα του μέχρι να σε φτάσει. Είναι η στιγμή που κρυφά απ’ τη μαμά σου ανέβηκες στο μηχανάκι, σφίχτηκες πάνω του και εκείνος ένιωσε υπεύθυνος για σένα και ακόμα πιο πολύ κολακευμένος για το ρίσκο σου! Είναι η στιγμή που τον «τράκαρες» με το παγωτό του και εκείνος ήξερε ότι αυτή είναι η στιγμή που το αγόρι σκύβει και φιλάει το κορίτσι. Είναι όλες εκείνες οι στιγμές που χάζεψες έξω απ το παράθυρο και φαντάστηκες ότι ήταν εκεί , όλες εκείνες οι στιγμές που μπόρεσες να τον ξεχωρίσεις στο πλήθος.

Τα αγόρια ερωτεύονται ακριβώς όπως και εμείς. Αυτό που διαφέρει είναι το πώς τοποθετούν και αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους στην αλλαγή που τους προξενεί αυτό το συναίσθημα. Είναι άδικο να τα κατηγορούμε ότι δε μπορούν να ερωτευτούν, όταν μπόρεσαν και μύρισαν το άρωμα απ’ τα μαλλιά μας εκείνο το ηλιοβασίλεμα στη παραλία όταν μας έπιασαν απ’ το χέρι στη ταινία τρόμου που εκείνος διάλεξε και εσύ απ’ την αρχή ήξερες ότι θα τη «δεις» με κλειστά μάτια. Είναι άδικο να τ’ αφορίζουμε όταν εκείνα κάνουν υπομονή γι’ αυτές τις δύσκολες μέρες του μήνα, που δε ξέρουν ακριβώς τι μας πιάνει και ούτε θέλουν να μάθουν όμως υπομένουν. Είναι μοναδικό να ερωτεύεται κάποιος το λακκάκι σου και συ να χαμογελάς συνέχεια δείχνοντας του το.

Όλα τα ωραία τελειώνουν έτσι δε λένε? Επίσης οι ίδιοι που λένε αυτό, λένε και όταν τελειώνει κάτι είναι για να αρχίσει κάτι καλύτερο. Υποστηρίκτρια και των δυο αυτών ρητών που ο σοφός λαός σωστά εμπνεύστηκε, αναρωτιέμαι όλα αυτά που όλοι κάποτε σιγοτραγουδήσαμε, γράψαμε στα θρανία και ποτίσαμε τα μαξιλάρια μας με δάκρυα. Οι παλιές αγάπες που πάνε τελικά? Τι μπορεί να κάνει το μοναδικό για τον κόσμο σου αγόρι ή κορίτσι να σταματήσει να θυμίζει αγάπη και όλα αυτά που οι Πυξ Λαξ μας δίδαξαν σε μια εποχή που τους λατρέψαμε και τους θέλουμε πίσω!

Οι παλιές αγάπες δε πάνε στο παράδεισο. Μένουν κάπου μέσα μας να μας στοιχειώνουν και να μας θυμίζουν ότι κάποτε ο έρωτας ήταν αυθόρμητος χωρίς εγωισμούς, παντελώς ανυποψίαστος. Η ανάμνηση κρατάει για πάντα, όχι ο έρωτας. Οι στιγμές που σου έκοψαν την ανάσα μένουν για πάντα και όχι η αγάπη. Ίσως κάνω λάθος.. ίσως και ο έρωτας και η αγάπη να κρατούν για πάντα, όμως κάνεις μας δε το ξέρει για την ώρα. Θα το μάθουμε εκεί… κάπου στα 75, που εκείνος θα χαϊδεύει τα λευκά σου μαλλιά και εσύ θα δακρύζεις από λύπη που δε μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω και χαρά που έχεις τόσα όμορφα να θυμάσαι με κείνον. Θα ναι εκείνη η στιγμή που όλα θα έχουν γυρίσει στο αρχικό στάδιο και ο έρωτας και η αγάπη θα είναι πάλι το ίδιο συναίσθημα ..αγνό, ίσως λιγότερα έντονο αλλά σίγουρα πιο όμορφο ακόμη και απ τη πρώτη του μορφή.. γιατί όλα στη ζωή.. είναι κύκλος!