Γυναίκες... και άνδρες...!

Ήταν μια νύχτα του Αυγούστου στην Αμοργό.Η τελευταία νύχτα των διακοπών μας.Το κορίτσι μου κι εγώ αφού τελειώσαμε ένα καραφάκι στο μπαλκόνι, αισθανθήκαμε ότι ενώ εμείς βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα με τρυφερές αγκαλιές (καθότι και το ρακόμελο...), εμάς μας έβλεπε η γειτονιά, για αυτό και πήγαμε να συνεχίσουμε στο κρεβάτι μας...

Είχε αρχίσει να ομορφαίνει πολύ η ατμόσφαιρα, όταν εκείνη μου είπε:

- Δεν έχω διάθεση! Θα ήθελα μόνο να με κρατήσεις για λίγο στην αγκαλιά σου να μου μιλήσεις γλυκά κι ύστερα να κοιμηθώ.

- ΕΕΕΕΕΕ;;; είπα εγώ. Τι λες τώρα;

Και τότε αυτή μου είπε τα λόγια που τρομάζουν ότι θα ακούσουν όλοι οι άντρες του πλανήτη, την ώρα που εξωτερικεύουν την ερωτική τους διάθεση:

- Οι συναισθηματικές μου ανάγκες ως γυναίκα φαίνεται ότι δεν είναι αρκετές για να ικανοποιήσουν τις φυσικές σου ανάγκες ως άντρα."

Κι όταν γύρισα και την κοίταξα με δυο τεράστια ερωτηματικά για μάτια, συνέχισε:

- Δεν μπορείς να μ' αγαπάς για αυτό που είμαι κι όχι για αυτό που μπορώ να κάνω για σένα στο κρεβάτι;"

.....Αποφάσισα ότι το μόνο που μου απέμενε ήταν ο ύπνος.

Την επόμενη μέρα πήραμε το καράβι της επιστροφής.

Ομολογώ ότι η ατμόσφαιρα ήταν λίγο βαριά...

Φτάσαμε στο σπίτι και η πρώτη μου δουλειά ήταν να τηλεφωνήσω στο γραφείο για να εξασφαλίσω άλλες δυο μέρες άδειας...

- Έτσι για προσαρμογή... τους είπα.

Ξέρετε πόσο σκληρό είναι να πηγαίνεις κατευθείαν από το νησί στο γραφείο...

Στην πραγματικότητα όμως δεν πήγα στη δουλειά για ένα έχω λίγο ακόμη χρόνο να μείνω μαζί της.

Βγήκαμε βόλτα για καφέ, φάγαμε κι ένα υπέροχο μεσημεριανό στο αγαπημένο της κινέζικο και μετά πήγαμε για ψώνια στα μαγαζιά.

Μπήκαμε σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα.

Τριγύριζα μαζί της, ενώ δοκίμαζε διάφορα πολύ ακριβά φορέματα.

Δεν μπορούσε ν' αποφασίσει ποιο να πάρει.

- Πάρτα όλα, της είπα και χάρηκε.

Ήθελε καινούρια παπούτσια και της είπα να πάρει ένα ζευγάρι για κάθε φόρεμα που είχε αγοράσει και ενθουσιάστηκε.

Μετά στο τμήμα των κοσμημάτων και πραγματικά συγκινήθηκε με ένα ζευγάρι διαμαντένια σκουλαρίκια.

Συγκινήθηκε ακόμη περισσότερο όταν της είπα να τα πάρει.

Σκέφτηκε προφανώς να με δοκιμάσει γιατί μου ζήτησε και παπούτσια του τένις, ενώ από τένις δεν έχει ιδέα.

Προφανώς το βλέμμα μου της απάντησε, γιατί γύρισε και μου είπε:

- Εντάξει, αγάπη μου, εντάξει.

Καθώς κρατούσε στην αγκαλιά της τα φορέματα, τα παπούτσια και τα σκουλαρίκια, είχε φουντώσει από χαρά κι ενθουσιασμό και το πρόσωπό της ήταν γεμάτο χαμόγελο και φλόγα, θαρρείς και κόντευε στην σεξουαλική ολοκλήρωση.

Με κοίταξε στα μάτια και μου είπε:

- Νομίζω ότι τελειώσαμε, καρδιά μου. Ας πάμε στο ταμείο...

Ήμουν εκτός εαυτού, όταν της είπα:

- Όχι, γλυκιά μου, δεν έχω διάθεση.

Το πρόσωπό της άσπρισε και το στόμα της έμεινε ανοιχτό με ένα τεράστιο "ΤΙΙΙΙΙΙ;;;"

Και τότε είπα:

- Κορίτσι μου, θέλω απλώς να κρατήσεις αυτά τα πράγματα για λίγο. Οι οικονομικές μου ανάγκες ως άντρα δεν είναι δυνατό να καλύψουν τις αγοραστικές σου ανάγκες ως γυναίκα...

...και τη στιγμή που φαινόταν έτοιμη να με σκοτώσει, συμπλήρωσα:

- Γιατί δεν μπορείς να με αγαπάς για αυτό που είμαι κι όχι για αυτά που μπορώ να σου αγοράσω;