Όλα μοιάζουν μάταια μόνο αν τα βλέπεις από ψηλά, όταν σκέφτεσαι πως ο χρόνος είναι αέναος κι η ζωή σου ένα μόνο σημείο μέσα σε αυτόν. Ξεχνάς τη μοναδικότητά σου, το μοναδικό σου όπλο για την ακρίβεια. Τότε μόνο καταλαβαίνεις πως ακόμα και σε κώμα να είσαι επιδράς στο περιβάλλον, μια λέξη ή ένα νεύμα σου μπορεί να αλλάξει την έκβαση μιας συζήτησης κι αυτή με τη σειρά της τη ροή του κόσμου. Καθενας μας εχει τεραστια δυναμη και πρεπει να ξερει πώς να τη χρησιμοποιει, να είναι υπέυθυνος πριν μιλησει οταν επιλεγει να μιλησει, και οταν δρα να ξερει γιατι δρα και να ειναι ετοιμος να αναλαβει την ευθυνη των πραξεων του και να γνωρίζει ότι αυτές θα έχουν αντίκτυπο στους υπόλοιπους. Με την παθητικοτητα ή την ανοχη μας ειτε θελουμε να το αποδεχτουμε ειτε οχι καθοριζουμε τη ροη των πραγματων, και δεν εχουμε την πολυτελεια να το παιζουμε διαιτητες ή να 'παρακολουθουμε ως παρατηρητες' γιατι αυτη η σταση απο μονη της ειναι μια θεση.
Με όπλο τη συμμετοχή και τη μοναδικότητα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου